FEVAS

Inklusioa, normalizazioa edo bizi kalitateari buruz hitz egin nezake, baina horrenbeste aldiz entzun eta idatzi ditugu, mobilizatzeko eta ilusioa sortzeko boterea galdu egin dutela. Egia da ezin ditugula begi bistatik kendu, baina badago ordea hitz bat hemendik 20 urtetara gure bizitza nolakoa gustatuko litzaidakeen izatea hobeto adierazten duena: Norberaren gaitasunak alde batera utzita “zoriontsuak”. Galdera izango litzateke: zer behar dugu zoriontsu izateko ? Pertsona bakoitza bakarra dela eta behar espezifiko desberdinak direla jakinda, badaude guztiontzako oinarrizko zenbait gauza lehen bailehen konpondu beharrekoak, eta horiei erantzutea legezkoa iruditzen zait, batez ere bigarren edo hirugarren mailako herritar izatera baztertuta dauden kolektiboi buruz ari garenean. Pertsona hauek guztiak babesaz, maitasunaz, lagunetaz, heziketa egokiaz, enplegu duin batez, aukerak izateaz, erabakitzeko askatasunaz, komunitateko bizitzan parte hartzeko aukeraz, errespetutuz tratatu izateaz, eta, batez ere, haien ametsei eta garapen pertsonalei inork mugarik ez jartzeaz goza dezaten nahiko nuke.